‘Toen de zon onderging begon ik me zorgen te maken’: Kahiau (17) overleeft bijna 12 uur in zee na val uit kajak.
Voor Kahiau Kawai (17) begon een routine kajaktraining vorige week als een normale sportieve dag, maar eindigde het in een bijna twaalf uur durende strijd tegen de golven van de Stille Oceaan. Ver weg van de kust van Honolulu kapseisde zijn kajak en dreef hij af. Hij wist te overleven door zich aan zijn omgeslagen kajak vast te klampen, tot redding uit een onverwachte hoek kwam.
Het moment dat alles misging
Woensdagmiddag was het water aanvankelijk kalm, en voor Kahiau en zijn klasgenoten was de kajaktraining een dagelijkse bezigheid. Totdat ze op ongeveer 800 meter van de kust door ruwe golven werden overvallen. Kahiau’s kajak sloeg om en, ondanks zijn pogingen om terug te zwemmen, werd hij steeds verder de oceaan op geduwd door de krachtige stroming. Hij probeerde kalm te blijven, maar toen de zon onderging en de zee steeds donkerder werd, bekroop hem toch de angst.
“De golven waren supersterk, en het lukte me niet om tegen de stroming te vechten. Mijn plan? Zo kalm mogelijk proberen te blijven,” vertelt Kahiau aan CNN. “Toen de zon onderging, begon ik me echter wel zorgen te maken.”
Familie in angst, reddingsoperatie in volle gang
Kahiau’s klasgenoten sloegen alarm, en al snel werd een uitgebreide zoekactie gestart. De kustwacht zette meerdere boten en helikopters in om het gebied af te speuren. Kahiau bevond zich echter verder op zee dan waar de zoekteams in eerste instantie zochten. Terwijl hij de zoeklichten in de verte zag, begon de realiteit van zijn situatie tot hem door te dringen: hij bevond zich diep op zee, ver buiten bereik.
Op hetzelfde moment kreeg Noland Keaulana, een ervaren lifeguard met zestien jaar ervaring, een telefoontje van zijn vrouw. Een vriend meldde dat zijn zoon vermist werd op zee. Ondanks dat hij niet van dienst was, besloot Noland na enige twijfel toch het water op te gaan in de hoop een verschil te maken.
“Ik vroeg me af: hangt hij nog aan zijn kajak of heeft hij het opgegeven?” vertelt Keaulana. “Langzaam verloor ik zelf ook de hoop, en ik kon mezelf wel voor de kop slaan dat ik niet eerder was gaan zoeken.”
Hoop in het donker: een vuurpijl
Het was rond vier uur ’s nachts toen een van de vliegtuigen een doorbraak bereikte. De piloot zag de kajak en stak een vuurpijl af om de positie aan te duiden. Keaulana, die het dichtst in de buurt was, haastte zich naar de locatie en vroeg zich af of Kahiau nog in leven zou zijn. Toen hij het hoofd van de tiener boven water zag en Kahiau zelfs kalm kon antwoorden, voelde Keaulana een overweldigende opluchting en barstte hij in tranen uit.
Kahiau werd bijna twaalf uur na het ongeluk uit het water gehaald en meteen naar het ziekenhuis gebracht. Hij was onderkoeld, maar heeft inmiddels zijn gezondheid grotendeels terug. Zijn moeder, Kelehua, kon het nauwelijks geloven.
“De ergste nacht van ons leven werd gevolgd door de allerbeste ochtend,” vertelt Kelehua. “We werden heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop. Maar we bleven geloven in God en de oceaan.”
Een onvergetelijke ervaring
Voor Kahiau heeft dit avontuur hem iets belangrijks geleerd: zijn eigen innerlijke kracht. Ondanks de intense nacht op zee, blijft hij positief over kajakken. “Vroeger wist ik niet dat ik zo’n situatie de baas kon,” reflecteert hij. “Deze ervaring heeft me veel bijgebracht.”
Bron “CNN en AD”